"Więzień labiryntu": Zabójczy labirynt - recenzja hatak.pl

"Więzień labiryntu" to film science fiction oparty na młodzieżowej książce autorstwa Jamesa Dashnera. W odróżnieniu od innych pochodnych "Sagi Zmierzch" i "Igrzysk śmierci" tutaj dostajemy kino przyjemne i rozrywkowe.

Więzień labiryntu" ("The Maze Runner") to film osadzony w schematach gatunku kina science fiction związanego z labiryntami czy pułapkami. Widz znający tego typu produkcje od razu skojarzy kilka podstawowych klisz, które mają doprowadzić do oczywistego finału. Podczas seansu pozostaje jedynie pytanie - jaka będzie tutaj wariacja tych ogranych motywów? I to akurat może satysfakcjonować, nawet pomimo tego, że nic specjalnie nie zaskakuje. Na duży plus wypada brak wątku romantycznego, który w adaptacjach powieści młodzieżowych przeważnie odgrywa kluczową rolę.



Największe uznanie należy się Wesowi Ballowi, który debiutuje tym filmem jako reżyser kina pełnometrażowego, bowiem bierze te różne gatunkowe schematy i bardzo sprawnie nimi operuje. Dzięki temu obraz ma równe, niezłe tempo i wciąga praktycznie od początku, nie serwując przestojów czy nudy. Rozwój akcji jest dynamiczny, a gdy przenosi się ona do samego labiryntu, nie brak emocji oraz solidnego napięcia. Nie brakuje też scen efektownych, gdy do gry wkraczają tzw. bóldożercy. Koncept stworów jest pomysłowy, a wykonanie - bardzo dobre.

Dobry casting działa tutaj należycie, gdyż w głównych rolach obsadzono aktorów młodych i nieogranych, ale zdolnych. W centrum znajduje się Dylan O'Brien, który jest bardzo dobrze znany fanom serialu "Teen Wolf: Nastoletni wilkołak". Nie rozczarowuje, pozwalając momentalnie sympatyzować z głównym bohaterem opowieści, a gdy trzeba, umie przekonująco ukazać emocje. Na drugim planie szczególnie wyróżniają się Will Poulter i Thomas Brodie-Sangster ("Gra o tron"). Ten dobór aktorów sprawia, że ich relacje stają się wiarygodne, a konflikty nabierają emocji.

"Więzień labiryntu" pozytywnie zaskakuje, bo choć zapowiadał się na kolejną mdłą opowiastkę dla młodzieży w stylu niedawnego "Dawcy pamięci", zamiast tego zobaczyłem niezłe kino science fiction, i to wcale nie tylko dla młodzieży. Do tego udaje się tutaj osiągnąć coś bardzo ważnego - film zdecydowanie zachęca do tego, by zapoznać się z pierwowzorem literackim. Furtka do sequela pobudza ciekawość i już teraz widać potencjał na jeszcze lepsze kino.
źródło